- επιπεδομετρία
- Κλάδος της γεωμετρίας που εξετάζει τις ιδιότητες του επιπέδου σχημάτων. Οι βάσεις της ε. βρίσκονται στο περίφημο έργο του Ευκλείδη του Αλεξανδρέα, που γράφτηκε γύρω στο 300 π.Χ. και αποτελεί την πρώτη προσπάθεια για τη συστηματική διάταξη δεδομένων στοιχείων με τη μορφή θεωρημάτων που απορρέουν από λίγες σχετικά παραδεδεγμένες αρχές (αξιώματα ή αιτήματα) με λογική αναγωγή. Η ε. διδάσκει τις βασικές έννοιες για: α) την ευθεία γραμμή (ευθείες, γωνίες, τρίγωνα, πολύγωνα, τετράπλευρα, παραλληλόγραμμα και ιδιότητες των σχημάτων αυτών κλπ.), β) την περιφέρεια του κύκλου (ευθεία και περιφέρεια, χορδές, εγγεγραμμένες γωνίες, γεωμετρικοί τόποι και η χρήση τους για τη λύση γεωμετρικών προβλημάτων κλπ.), γ) τα όμοια σχήματα (λόγοι, αναλογίες, όμοια τρίγωνα και πολύγωνα, μετρικές σχέσεις, γεωμετρικές κατασκευές κλπ.), δ) τα εμβαδά (μέτρηση των επιφανειών, σχέσεις μεταξύ των εμβαδών κλπ.).
* * *η1. κλάδος τής γεωμετρίας που εξετάζει τις βασικές έννοιες και τις ιδιότητες τών επίπεδων σχημάτων, αλλιώς επίπεδος γεωμετρία2. κλάδος τής τοπογραφίας που έχει ως αντικείμενο την αναπαράσταση τής οριζόντιας προβολής τών φυσικών ή τεχνητών αντικειμένων που βρίσκονται στην επιφάνεια τής γης, αδιάφορα από τα ύψη τους.
Dictionary of Greek. 2013.